หลงเสน่ห์ ว่าที่เมีย - นิยาย หลงเสน่ห์ ว่าที่เมีย : Dek-D.com - Writer
×

    หลงเสน่ห์ ว่าที่เมีย

    เพราะคำสัญญาหมั้น ทำให้เขาและเธอเจอกัน

    ผู้เข้าชมรวม

    2,039

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    2.03K

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    34
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    จำนวนตอน :  27 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 ต.ค. 66 / 17:25 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

    “อื้ออืออออ” ร่างบางบิดขี้เกียจไปมาเปลือกตาหนักอึ้งจนแทบจะเปิดไม่ได้

    เธอคิดว่าคงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เมื่อคืนฉันพยายามหยันตัวเอง ลุกนั่งและพิงตัวกับหัวเตียงทั้งๆ ที่ตาปิดอยู่เสียงน้ำฝักบัวในห้องน้ำดังออกมา คงเป็นยัยนิ้งกำลังอาบน้ำอยู่แน่ๆ

     

    แกร๊กก ~

     

    “นิ้ง หิวน้ำอ่ะ ขอน้ำกินหน่อย” ฉันเอ่ยบอกไปเพราะตอนนี้คอแห้งมากๆ

     

    ไม่นานนักแก้วน้ำอุณหภูมิเย็นมานาบไว้ข้างแก้มคงบอกเป็นนัยๆ ว่านี่น้ำที่ส่งมาให้ฉันดื่ม

    “ขอบใจจ้ะ เพื่อนรัก” อึกๆ เพียงเสี้ยววินาทีน้ำในแก้วก็หมดภายในพริบตา ไม่รอช้าแก้วในมือก็ถูกดึงออกไป

    “ปวดหัวชะมัดเลย คงยังแฮงค์อยู่แน่ๆ ฉันขอนอนต่ออีกแปบนะ” บอกแบบนั้นก็ทิ้งตัวนอนทั้งๆ ที่ตัวยังพิงกับเตียงนอนโดยมีหมอนใบใหญ่มารอง แต่ความรู้สึกแปลกผิดปกติก็ผุดขึ้น

     

    กลิ่นผ้าห่มที่แปลก.....

     

    กลิ่นสบู่ก็แปลก.....

     

    กลิ่นเหมือน.....

     

    น้ำหอมผู้ชาย สบู่ผู้ชาย ผู้ชาย ผู้ชาย ผู้ชาย!

     

    โพล่ง ม่านตาอยู่ๆ ก็ฝืนจนเบิกกว้าง สบตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งอย่างจัง!

     

    ผู้ชาย! งั้นหรอ!?

     

    ภาพที่เห็นคือผู้ชายตรงหน้าเปลือยท่อนบนเผยกล้ามเนื้อสุขภาพดี ท่อนล่างงสวมเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว กำลังยืนเช็ดผมมองเธออยู่ เสียงน้ำที่ได้ยินจากห้องน้ำ ไม่ใช่นิ้งงั้นหรอ

     

    “ได้สติแล้วหรอ” เสียงแปลกหูเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มมุมปากทำเอารู้สึกเสียวสันหลังวูบ

    “เฮ้ย นายเป็นใคร เข้ามาอยู่ห้องฉันได้ยังไง!!”

    “ห้องเธอ?” ใบหน้ายียวนเอ่ยถาม

     

    เธอหลอบมองสำรวจไปทั่วห้อง ห้องนอนกว้างที่แทบจะไม่มีสิ่งของหรือสัมภาระอะไรตกแต่งภายในห้องเหมือนยังไม่เคยผ่านการใช้งาน

     

    ไม่ใช่ห้องฉัน ไม่ใช่ห้องนิ้ง แต่เป็นห้องของเขาชายแปลกหน้าคนนี้

     

    “สภาพเธอแย่กว่าที่คิดนะ”

    “นายเป็นใคร?!”

    “จำไม่ได้?” ผู้ชายตรงหน้าก้าวขยับมาใกล้

    “ออกไปนะ อย่ามาใกล้ฉัน”

    “ทั้งทีเมื่อคืนเราใกล้ชิด แนบแน่นกันนะน่ะ?”

    “ไอ้บ้า!!” ฉันหยันตัวลุกขึ้น หยิบหมอนฟาดใส่เขาไม่ยั่ง วินาทีนี้วิธีปกป้องตัวเองจากชายแปลกหน้าคงมีแต่หมอนที่อยู่ใกล้มือเท่านั้นแหละ

    ฉันรู้สึกเย็นหวาบช่วงล่างก้มมองและรับรู้ได้ทันทีว่าตัวเองสวมเพียงเสื้อสเวตเตอร์ตัวโคร่ง โนบรา โนซับใน!!!!

     

    ฟุบ!!ฉันรีบทรุดตัวนั่งลงทันทีและพยายามเอาหมอนที่พยายามจะตีคนตัวสูงมาปิดหน้าขาไว้

     

    “ไง!พอจะจำอะไรได้บ้างหรือยัง?” เขาถามพร้อมปรายตามมองไปตามร่างกายตัวเองที่มีแต่รอยขีดข่วน เห็นได้ชัดว่าเพิ่งเกิดขึ้น

     

    ฝีมือฉันหรอ?!

     

    ******************************************

    ฝากกดเข้าชั้น กดใจ คอมเมนต์ และเอ็นดูนามปากกา miniminime ด้วยนะคะ????

    ******************************************

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น